فریدون فرخ فرشته نبود
ز مُشک و ز عَنبَر سرشته نبود
به داد و دهش یافت آن نیکویی
تو داد و دهش کن، فریدون تویی
این مصرعها از شعر معروف "فریدون فرخ" سرودهی فردوسی بزرگ است. این شعر بیانگر افسانهی فریدون، یکی از شخصیتهای شاهنامه، است که به مبارزه با ظلم و بیعدالتی برخاست. در این بیت، شاعر تاکید میکند که فریدون انسانی معمولی بود، نه فرشته یا موجودی خارقالعاده، اما با این حال توانست به خاطر ایمان و ارادهاش قهرمان شود و علیه ضحاک، شاه ظالم، بایستد.