پیر شدن اینترنتی

بعضی وقتها با خودم فکر می‌کنم دیگر برای اینترنت و این بازیهایش پیر شدم. خیلی راحت نمی‌توانم مثل بقیه‌ای که فعال هستند در تویتر و فرندفید و ... فعالبت کنم. اصلا بعضی‌وقتها خیلی راحت نیست درک این مساله که چرا یکی بیاید و عکسهای خود و دوستانش را روی اینترنت بگذارد و بقیه به راحتی ببینند ؟
به هر حال شاید من هم یک کمی دارم اینترنتم پیر می‌شود و به همین وبلاگ باید بسنده کرد. مثلا اوایل آمدم تویترمان را راه بندازیم. یک کمی خوب بود ولی بعدا نمی‌توانستم تصمیم بگیرم که این را باید توییت کنم یا این که یک پست توی وبلاگم بنویسمش. اگر می‌خواستم تو وبلاگم بنویسمش دیگر نمی‌شد دو خط نوشت. اگر هم توییتش می‌کردی دیگر مطلبت را گفته بودی دوباره نوشتن سخت بود. هر چیزی را فکر کنید، هر چه قدر ساده هم که باشد می‌شود هم توییت کرد و یا هم ازش یک مطلبی نوشت.
کم کمک یک توییتر برای خودم راه انداختم به آدرس sheida.com/daily گفتم خوب روزانه‌هایم را آن جا بنویسم. کاری هم کردم که بعدش از آن جا هم به توییتر یک کپی‌اش ارسال شود. ولی باز هم همان مشکل همیشگی بود. چندتا شدن مکانهای قابل نوشتنم و مشکل تصمیم گیری برای نوشتن چی در کجا.
دارم حس آن پیرمردی را می‌کنم که موقعی که چت آمده بود ولی آن سالها با کامپیوتر کار کرده بود و خودش را آخر ایمیل بازی می‌دانست وقتی از pm و ... باهاش حرف می‌زدیم چیزی نمی‌فهمید. خداوند همه‌ی کاربران اینترنتی را به راه راست هدایت کند.